ΛΙΑΚΑΔΑ

Ηρεμία, λιακάδα, πράσινο γρασίδι κ’ ένα στρωμένο καρό τραπεζομάντιλο.

Πάνω του απλωμένα πορτοκάλια, φράουλες, μύρτιλλα και κομμένα αγριολούλουδα, με τα οποία θα φτιάξουμε στεφάνι.

Πάνω μας πεταλούδες πετούν με τα εύθραυστα πολύχρωμα φτερά τους.

Πάνω στ’ αγριολούλουδα μέλισσες βουίζουν και πάνω στο πράσινο γρασίδι λιάζονται πασχαλίτσες.

Πιο πέρα φυτρώνουν παπαρούνες, που στις ρίζες τους περπατούν μυρμήγκια.

Χώμα καφέ, όχι νωπό, ούτε και ξεραμένο απ’ τη ζέστη του καλοκαιριού. Χώμα πλούσιο, ανάλαφρο, ζωοφόρο, χώμα στο οποίο ευδοκιμούν κι ανθίζουν και μεγαλώνουν τα λουλούδια, χώμα ανοιξιάτικο.

Ο ουρανός καθαρός, γαλάζιος, λίγα φουσκωτά, ολόλευκα σύννεφα τον στολίζουν κι αναπνέει δροσερό, φρέσκο αέρα.

Μερικά σμήνη πουλιών διαγωνίζονται στον αέρα κάνοντας όμορφους και πολύπλοκους σχηματισμούς για να προκαλέσουν το δέος μας. Επικοινωνούν χορεύοντας, μιλάνε μεταξύ τους με τις κινήσεις τους.

Ο ήλιος τεράστιος, λαμπερός, είναι ο βασιλιάς του ουρανού, ο βασιλιάς του κόσμου. Ρίχνει άπλετο φως, λάμψη, ενέργεια, ζεστασιά. Γενναιόδωρα ζωντανεύει τη πλάση.

Όλος ο κόσμος ένας πίνακας σε καμβά, όλος ο κόσμος μια ζωγραφιά, όλος ο κόσμος ένα ποίημα, ένα τραγούδι.

Εκεί που υπάρχει ζεστό φως, αγάπης, συμπόνιας, σεβασμού, εκεί όπου υπάρχει ειρήνη, τα χρώματα λευκά κι η ζωή μια λιακάδα.

Κι αν είναι να κάνω μια ευχή, θα ναι αυτή: όλου του κόσμου οι γωνιές, οι πιο μικρές, οι πιο κρυφές, πάντα να είναι φωτεινές, πάντα να ‘χουν λιακάδα.

Ελένη