ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ “ΕΛΠΙΔΑ”
ΕΛΠΙΔΑ
Θυμάμαι τότε που ήμουν πολύ χάλια, στην ψυχική και την σωματική μου υγεία, ότι δεν μπορούσα να προσευχηθώ .
Το μόνο που έκανα είναι να σκέφτομαι συνέχεια την λέξη Θεός.
Αυτό, τώρα που το σκέφτομαι, σήμαινε ότι μέσα μου είχα μία μικρούλα ελπίδα που με έκανε να αντέξω .
Αν παρατηρήσουμε μέσα μας αλλά και τους άλλους ανθρώπους θα εντοπίσουμε ότι όλοι κινούμαστε γιατί απλά έχουμε ελπίδα, έστω και μικρή.
Η Ελπίδα μου θυμίζει το κουτί της Πανδώρας, που το άνοιξε και βγήκαν από μέσα όλα τα κακά που μαστίζουν την ανθρωπότητα ¨ αρρώστιες, πόλεμοι, φθόνος, κακία και ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά των ανθρώπων.
Ένας λόγος που με κάνει να χαίρομαι τα Χριστούγεννα είναι και αυτός, ότι γεννήθηκε ο Χριστός. Δηλαδή έφερε και αυτός ελπίδα, προσδοκία για καλύτερα χρόνια.
Έτσι θαυμάζω τα Χριστούγεννα για αυτόν τον λόγο και απολαμβάνω τα φώτα, τα στολίδια και την καλή διάθεση κυρίως των μικρών παιδιών.
Βέβαια είναι αλήθεια πως αρκετοί άνθρωποι μελαγχολούν τα Χριστούγεννα. Για αυτούς υπάρχουν οι άλλοι άνθρωποι που πιστεύω ότι τους βοηθούν, και τέλος πάντων προσπαθούν όσο μπορούν.
Θυμάμαι όσο ζούσε η μητέρα μου, έστω και τότε που είχε άνοια, η αδερφή μου έφερνε παιδιά που ήθελαν να πουν τα κάλαντα. Η μητέρα μου, λοιπόν χαμογελούσε λες και κάτι να καταλάβαινε.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και εύχομαι τα επόμενα να μπορέσω κι εγώ να δώσω χαρά έστω και σε έναν άνθρωπο.
Νίκη