ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Nobody Cares

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Θυμάμαι αυτή την φράση να είναι καρφωμένη στο μυαλό μου απο μικρό παιδι. Όταν κανείς δεν με έπαιζε στο σχολείο. Όταν κανείς δεν ασχολούνταν μαζί μου στο σπίτι.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Κανείς δεν ασχολείται μαζί σου. Τώρα πλέον μοιάζει σχεδόν απελευθερωτικό. Θα ήταν προτιμότερο όλοι να ασχολούνταν μαζί σου; Είσαι σαν αόρατος άνθρωπος.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Κι όμως η κυρία στην απέναντι θέση με κοιτάει λοξά. Τα χείλη της είναι σουφρωμένα σε μια μόνιμη έκφραση δυσαρέσκειας. Μοιάζει σαν να μην εγκρίνει κάτι πάνω μου.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Τι περιμένω άραγε απο τους άλλους; Γιατί να ενδιαφερθούν; Δεν τους είσαι κάτι ιδιαίτερο.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Οι φίλοι μου ενδιαφέρονται. Ή έτσι λέω στον εαυτό μου κάθε φορά που βγαίνω μαζί τους για λίγες ώρες. Όλος ο υπόλοιπος χρόνος ανήκει σε αυτήν την σκέψη

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Σαν έναν γιγαντιαίο αρουραίο που έχει εισβάλει στο σπίτι σου και σου βρωμίζει τα πράγματα.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Εγώ ενδιαφέρομαι, δεν είναι άδικο αυτό;

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Μοιάζει σαν να χτυπά την πόρτα ένας ενοχλητικός πλασιέ. Πως τον διώχνω; Όσο πιο πολύ μιλάει τόσο νιώθω οτι θα με πείσει.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται.

Κώστας