ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Με λένε Ναταλία και πασχω από μανιοκαταθλιψη η` αλλιώς από διπολική διαταραχή.

Από μικρή είχα μια μελαγχολία αλλά τίποτα παραπάνω. Ήμουν αγαπητη από τα παιδιά και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο.

Η μητέρα μου ήταν φιλασθενη και ο πατέρας μου ήταν αξεστος. Συνέχεια μαλωναν και γενικά στο σπίτι δεν υπήρχε αυτό που λένε οικογενειακή θαλπωρη. Ήμουν μοναχοπαιδι και έτσι εγώ ήμουν αυτή που βοηθουσα την μητέρα μου στις δουλειές του σπιτιού. Με τον πατέρα μου δεν τα πηγαινα καθόλου καλά.

Τώρα πώς τα καταφερα και μπηκα στο πανεπιστήμιο δεν ξέρω. Απεκτησα όμως μια ελευθερία και βγήκαν όλα μου τα απωθημενα.

Δηλαδή όλη μέρα ελειπα από το σπίτι και επιπλέον δεν εδινα καμμία σημασία στους γονείς μου.

Δυστυχώς η σχολή δεν μου άρεσε. Διαβαζα μόνο βιβλία που διαλεγα η ίδια. Επιπλέον όμως παρουσιάστηκε μεγαλύτερη κατάθλιψη. Δεν μπορούσα να το αναγνωρισω στον εαυτό μου. Επίσης, σταματησα να πηγαινω στο πανεπιστήμιο.

Αισθανομουν μια απεραντη μοναξιά και ένα φοβερό άγχος που είχε σωματοποιηθει. Ήθελα συνέχεια να πηγαινω τουαλετα, χωρίς να έχω πιει πολύ νερό.

Τελικά, επαψα να φευγω από το σπίτι. Ήμουν συνέχεια ξαπλωμενη και δεν ήθελα να τρωω.

Οι γονείς μου για πρώτη φορά θορυβοποιηθηκαν. Έτσι με πήγαν σε έναν ψυχιατρο και αυτός διεγνωσε κατάθλιψη και μου έδωσε αμέσως ένα φάρμακο.

Μετά από τρεις μήνες εγινα περδικι. Όμως παρά την αντίρρηση του γιατρού, τα σταματησα, κι έτσι σε λίγο καιρό επεσα και πάλι στο κρεβάτι αλλά πιο σοβαρά από πριν.

Δυστυχώς, η κατάσταση στο σπίτι συνέχιζε να είναι αφορητη. Οι γονείς μου μαλωναν κι αυτή τη φορά δεν με πήγαν στον γιατρό.

Εφτασα λοιπον στο σημείο να μην μπορώ να περπατησω.Πηγαινα τουαλετα μόνο με την βοήθεια των γονιών μου.

Τελικά, για να με πάνε σε νοσοκομείο, έκανα την πεθαμενη. Τότε κάλεσαν ασθενοφορο και με πήγαν επιτέλους σε μια ψυχιατρική κλινική.

Έκτοτε η ζωή μου είναι γεμάτη από εγκλεισμους. Όμως μέσα μου, υπάρχει η ελπίδα ότι θα μπορεσω να φυγω για πάντα από το σπίτι μου.

Τώρα, που είμαι 26 χρονών, οι γονείς μου δεν μαλωνουν συνέχεια και με περιποιουνται.Επίσης, εψαξαν να βρουν, μέσω του δήμου, για θεραπευτικές μονάδες.Έτσι, θα βρω κι εγώ επιτέλους το δρόμο μου.

Νίκη