ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Η χαρά και η θλίψη

Πριν δύο βδομάδες, η αδελφή μου, εντελώς ξαφνικά, άφησε τη τελευταία της πνοή. Η θλίψη βαρυνε την οικογένειά μας, κι εγώ στενοχωρηθηκα πάρα πολύ.
Χθες καθώς την σκεφτομουν και το μυαλό μου έτρεχε σε παλιές στιγμές, όταν ημασταν μικρές, συνειδητοποιησα ότι η αδελφή μου είχε προσφέρει απλοχερα χαρες. Και τότε σαν να φωτιστηκε το μυαλό μου, αρχισα να θυμάμαι όλες τις χαρες,όλες τις ευτυχισμενες στιγμές που ζησαμε μαζί, όλα τα χρόνια που πέρασαν.
Έτσι κατάλαβα πως η αδελφή μου στάθηκε η αιτία για να ζησω και χαρουμενες και λυπημενες στιγμές. Και ως δια μαγείας η θλίψη μου μειώθηκε πολύ!
Αρχισα λοιπόν να φιλοσοφω και να σκέφτομαι και την υπόλοιπη ζωή μου. Έτσι συνειδητοποιησα πως ίδια πράγματα που μου έκαναν καλό και μου πρόσφεραν χαρά, μου πρόσφεραν και λύπη. Επίσης, όσο πιο πολύ πονεσα τόσο πιο μεγάλες χαρες ενοιωσα.
Ακόμα σκεφτομουν και αναρωτιομουν ποιες ήταν μεγαλύτερες και βαθυτερες, οι χαρες η οι θλιψεις;Η απάντηση μου ήρθε αυτόματα•είναι το ίδιο.
Επιπλέον, αναγνωρισα για πρώτη μου φορά ότι όλοι ταλαντευομαστε συνέχεια ανάμεσα στη χαρά και στη θλίψη.
Βέβαια κάποιες στιγμές ισορροπουμε. Για να γίνει όμως αυτό, ίσως χρειαστεί να παραμεινουμε ηρεμοι, ασαλευτοι.

Νίκη