ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Αποτυπώνοντας τη στιγμή

Λίγη ώρα στο κοιμητήριο
“Τι είναι η ζωή;” αναρωτήθηκε η Γιάννα
“Τι είναι η ύπαρξη;” πρόσθεσε και η Μαίρη.
Σήμερα, οι δύο φίλες δεν ήταν και πολύ ορεξάτες και κάποια μελαγχολία τις είχε καταβάλει.
Μια βδομάδα τώρα βρίσκονται στο μικρό χωριουδάκι, την πατρίδα της Μαίρης, κάπου στην εσωτερική Πελλοπόνησο.
Μετά από αυτήν την ερώτηση, πρότεινε η Γιάννα να κάνουν ένα μικρό περίπατο μέχρι το κοιμητήριο του χωριού. Φόρεσαν λοιπόν τα γυαλιά τους, πήραν τα τσιγάρα τους και μέσα από καταπράσινα δρομάκια έφτασαν στο μικρό και απεριποίητο νεκροταφείο.
Κατά την διάρκεια της διαδρομής δεν μίλησαν καθόλου! Αλλά κι όταν φτάσαν δεν είχαν όρεξη να κάνουν διάλογο. Η Μαίρη άναψε τσιγάρο και τριγύρισε στα μνήματα, όπου σε δύο τάφους υπήρχαν οι φωτογραφίες του παππού και της γιαγιά της!
Γύρισε εκεί που καθόταν η Γιάννα και της ανέφερε πόσο αγαπούσε τα πρόσωπα αυτά!
” Τώρα όμως” τι έχει μείνει απ’ αυτούς; ρώτησε την φίλη της. “Μήπως ένα τίποτα;” πρόσθεσε.
“Ακόμα συνεχίζεις να τους αγαπάς;” ρώτησε η Γιάννα.
“Βέβαια και μάλιστα τους αγαπώ θαρρώ περισσότερο, γιατί μου λείπουν!
Κάθισαν λίγο ακόμα και πήραν τον δρόμο της επιστροφής, κατά την οποία η Μαίρη εντελώς αναίτια έκλαιγε. Η Γιάννα της έπιασε το χέρι.
” Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο”, της γλυκοψιθύρισε.
Για κάτι τέτοια είναι οι φίλες!

Νίκη

ΖΩΙΚΟ ΕΙΔΟΣ

Από το πανοραμικό παράθυρο, του παρατηρητηρίου παρακολουθώ την τρίτη σελήνη αυτού του κόσμου. Το ουράνιο σώμα, αρχίζει να καθρεπτίζεται στα ήσυχα νερά αυτού του κόλπου, της μοναδικής θάλασσας του πλανήτη. Όταν το φεγγάρι ανέβει ολόγιομο, θα στείλω το νυχτερινό μήνυμα, στην αστρική βάση.
“΄Ωρα 10:00 Πανγαλαξιακού Χρόνου, και όλα βαίνουν καλώς. Καμία ένδειξις απειλής Βαρσιανά σκάφη μη εμφανισθέντα”
Η ρομποτική φωνή στην άλλη άκρη της σύνδεσης απάντησε μονότονα:
” Σήμα ελήφθη. Over και τέλος”
Ήθελα να το κάνω πάλι, και ήξερα την κατάληξη. “Ζητώ περεταίρω πληροφορίες από τη βάση.”
Κι όπως περίμενα, εδώ και 50 χρόνια, η φωνή ήρθε μονότονα “Αρνητικόν”.
Πενήντα ολόκληρα χρόνια, ανιχνεύοντας το κενό Διάστημα, για σημεία Βαρσιανής δραστηριότητας. Όμως τίποτα! Τώρα πια, δεν ξέρω καν αν υπάρχουν Βάρσιοι, και πως είναι, τι είναι. Όταν νεαρός Ανθυπασπιστής, έφτασα τον Ρίγκλ 3, για ν΄αναλάβω την μαναχική μου υπηρεσία, σ’ αυτό το μοναχικό προκεχωρημένο φυλάκιο της Αυτοκρατορίας, δεν ήξερα τίποτα, παρα μόνο ότι βρισκόμασταν σε πόλεμο με κάποιους Βάρσιους.
Χρόνια ολόκληρα, ζητούσα απ τη Βάση, κι άλλες πληροφορίες, αλλ’ εις μάτην. Στην αρχή μου έλεγαν ότι είναι απόρητες, αργότερα το στερεότυπο μήνημα: “Αρνητικό”.
Μοναξιά, στον μοναχικό πλανήτη Ρίγκλ 3, ώσπου ανέλαβα δράση. Επιστρατεύοντας τις γνώσεις μου, της Κυβερνητικής, έφτιαξα ένα “φίλο”. Ένα ρομπότ! να με προστατεύει τις μοναχικές νύχτες αυτού του κόσμου. Το βλέπω, (τ΄όνομά του είναι Όλιβερ) με την άκρη του ματιού μου, να κάθεται ήσυχα διαβάζοντας στο μόνιτορ, Αγγλική ποίηση απ τα αρχεία του Σταθμού. Πρώτη φορά βλέπω ρομπότ, λάτρη της ποιήσεως. Ξέρει τον Wordsworth και τον Coleridge, πολύ καλύτερα από μένα. Άραγε, πως αντιδρά ο ποζιτρονικός του εγκέφαλος, στην επαφή με την ποίηση. Αίφνις όλες οι σειρήνες του Σταθμού άρχισαν να ηχούν δαιμονισμένα. Το υποδιαστημικό ραδιόφωνο αντίχηση μετά από 50 χρόνια “Εδώ Αστροστόλος της Αυτοκρατορίας. Ρίγκλ 3, χαίρετε. Ζητούνται συντεταγμένες θέσεις εν τροχιά. Ρίγκλ 3 Ρίγκλ 3, ακούς;”
Ένα κύμα ευδαιμονίας με πλημμύριζε. Πήγα να πιέσω το κουμπί, της σύνδεσης…..
Την άλλη στιγμή έπεσα πίσω παράλυτος. Προτού σκοντινιάσουν όλα πρόλαβα να δω τον Όλιβερ να κρατάει το παραλυτικό πιστόλι κατά πάνω μου.
“Εδώ Όλιβερ από Σταθμό Ρίγκλ 3. Αναλαμβάνω επιθετική δράση κατά του σκάφους, του είδους άνθρωπος. Η μακρόχρονη εντρύφηςή μου στην φύση του Ανθρώπου, αποδηκνύει ότι από το ζωικόν είδος εμφίεται από παράλογη νοητική δραστηριότητα. Εχθρός του Ανθρώπου είναι ο Άνθρωπος. Η ζωή του Ανθρώπου αποτελεί μόλυνση που εξαπλώνεται στους Πλανήτες. Το ον αυτό πρέπει να εξαλειφθεί πάραυτα. Προς κάθε ενδιαφερόμενο, πρώτος πυρηνικός πύραυλος έφυγε για να συναντήσει το επιβατικό της Αυτοκρατορίας που ερχόταν σ ψυχαγωγική κρουαζιέρα στον Ρίγκλ 3.-

Θανάσης

Το Μπουρδέλο (αυτόματη γραφή)

Καθε μερα καθε νυκτα ο κοσμος γυρναει απο γωνια σε γωνια η ατμοσφαιρα ειναι για αλλους ευχαριστη για αλλους δυσαρεστη. Πηγαινουν στην φυλης η το μεταξουργειο για να βγαλουν τα παθη τους στο μπουρδελο οπως το λενε πανε λογιων λογιων ανθρωποι απο μικρα παιδια 18 χρονων ως ωριμοι ανθρωποι. Οι ψυχολογιες τους ειναι ανακατες τα αρωματα των 10 λεπτων ειναι συναρπαστικα. Μπουρδελο μπορουμε να πουμε μεταφορικα ειναι οι οικονομιες και οι κυβερνησεις των χωρων, του πλανητη μας. Μας εχουν καταραχωσει σε περιβαλλοντικες καταστασεις αγριες Πολλα φαγητα που τρωμε ειναι μεταλλαγμενα. Ολα σημερα ειναι ενα μπουρδελο τι να πει κανεις; Πρεπει να αντιδρασουμε. Μεταξουργειο ωρα 11:00 το βραδυ τα κοριτσια ξεκινανε και ξενυχτανε την αιωνια ζωη παθων και του ερωτα απολαυστε το. νυφες του ερωτα που ικανοποιειτε τα διαφορα παθη των αντρων. καληνυχτα ομορφη μου παθιασμενη νυχτα.

Σπύρος