ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Έγκλημα και τιμωρία

Συχνά, όταν μιλάω με γνωστούς ή φίλους, πιάνω την παρέα να αναφέρεται σε διάφορους κακοποιούς σαν να είναι ξένοι και παρείσακτοι στον κόσμο μας. Όμως κι αυτοί είναι άνθρωποι.

Πιστεύω οτι ο άνθρωπος, όλη η ανθρωπότητα έχει μέσα της και τον θεικό εαυτό και τον ανθρώπινο. Επίσης πιστεύω οτι ο θεικός εαυτός μας παραμένει αμόλυντος για πάντα! Το ανθρώπινο κομμάτι του εαυτού μας είναι αυτό που γνωρίζει το έγκλημα και την τιμωρία του.

Ακόμα νιώθω οτι ο κακός δεν μπορεί να διαπράξει τις κακίες του χωρίς τη σιωπηλή και ένοχη ανοχή όλων μας. Επίσης πιστεύω, όπως αρκετοί επιστήμονες στην εποχή μας, οτι το θύμα συχνά δεν είναι ανεύθυνο για το κακό που υπέστη! Δεν υπάρχει διαχωρισμός του δίκαιου απο τον άδικο, ούτε ενόχου απο τον αθώο.

Επίσης, στην κοινωνία μας υπάρχουν άνθρωποι που, ενω είναι δεκτοί από τους ανθρώπους, μέσα τους είναι διεφθαρμένοι. Για όλα αυτά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να ρίχνουμε άπλετο φως σε όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω μας.

Για μένα λοιπόν, ο σωστός άνθρωπος και ο έκπτωτος είναι ένας και ο αυτός άνθρωπος και όλοι μαζί βαδίζουμε προς ένα κοινό προορισμό που είναι η εξύψωση μας σε έναν καλύτερο άνθρωπο ή για τους ένθεους η ένωση μας με τον Θεό. Επομένως, η τιμωρία που θα επιβληθεί στον ένοχο πρέπει να δοθεί, αφού πρώτα ρίξουμε άπλετο φως, όπως ξαναείπα.

Νίκη