ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

” Ο ζητιάνος ”

Εδώ, στην Μακρυγιάννη, κοντά στο μουσείο της Ακρόπολης, τριγυρνάει ένας ζητιάνος. Είναι σχετικά ψηλός, φοράει πολύ βρώμικα ρούχα, τα μαλλιά του είναι άσπρα και κολλάνε από την λίγδα. Τα οπίσθια του είναι σε κοινή θέα και το παντελόνι του σέρνεται στον δρόμο! Κουβαλάει διάφορες σακούλες που κι αυτές ακουμπάνε στον δρόμο!
Τον έχω δει γύρω στις έξι φορές, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο δεν μπορώ να τον κοιτάξω κατάματα. Λες και φταίω κι εγώ που βρίσκεται σ’ αυτήν την άθλια θέση! Από πίσω τον έχω δει πολλές φορές αλλά τα μάτια του όπως είπα δεν ξέρω τι χρώμα έχουν.
Επίσης νομίζω ότι δεν ζητιανεύει. Θα ‘θελα να μου μιλήσει, να μου πει πως έφτασε σ’ αυτό το σημείο. Άραγε έφταιξε ο ίδιος ή μήπως οι συγκυρίες τον καταντήσανε έτσι ? Μήπως φταίξανε αγαπημένα του πρόσωπα ;
Βέβαια υπάρχουν κρατικά ιδρύματα που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Αλλά όμως μπορεί να μη θέλει ο ίδιος!
Τώρα έχω κάμποσο καιρό που δεν τον έχω ξαναδεί. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βρίσκεται κάπου που μπορεί να ζήσει με αρκετή αξιοπρέπεια. Δεν ξέρω γιατί αλλά την φιγούρα του πάντοτε θα την θυμάμαι!

Νίκη