Συγγραφικό Καφενείο

Η θάλασσα κι εγώ

Όταν ήμουνα μικρή, τα καλοκαίρια, ερχόμασταν οικογενειακώς στον Άλιμο για να κάνουμε τα μπάνια μας. Στον Άλιμο λοιπόν μαζευόμασταν όλοι οι γείτονες και πηγαίναμε στην θάλασσα κάθε μέρα. Κάναμε γύρω στην μισή ώρα για να φτάσουμε εκεί. Απ’ ό,τι θυμάμαι, η παραλία ήταν πάντα φίσκα. Μ’ άρεσε πολύ η θάλασσα και πέρναγα πάρα πολύ ωραία μαζί με τ’ άλλα παιδιά. Θυμάμαι όμως ότι στην δεκαετία του ‘70 γυρίστηκε ένα έργο, το πρώτο νομίζω με καρχαρίες· αυτό ήταν. Έκτοτε φοβόμουν να μπω πολύ μέσα και συνέχεια ήμουν δίπλα σε άλλους ανθρώπους.
Η μητέρα μου κατάγεται από την Εύβοια και ο πατέρας μου από ένα κυκλαδίτικο νησάκι κοντά στην Αμοργό που λέγεται Ηρακλειά. Εκεί δεν έχω πάει ποτέ. Η αδερφή μου που πήγε ευχαριστήθηκε πάρα πολύ. Είχε μου είπε οικογενειακή ατμόσφαιρα. Αρκετά αργότερα όταν και οι δύο αδερφές μου που είχαν ήδη παντρευτεί, πήραν αυτοκίνητο, πηγαίναμε από το χωριό στην Εύβοια κάθε μέρα στην θάλασσα. Εκεί είναι το Αιγαίο πέλαγος και η παραλία που πηγαίναμε λέγεται Στόμιο. Ήταν πολύ ωραία εκτός από τον Αύγουστο που έχει τα μελτέμια. Έτσι πηγαίναμε πιο μακριά σε λιμανάκια απάνεμα. Μ’ άρεσε πολύ να εξερευνώ το βυθό και να μαζεύω μύδια. Μετά ανοίγαμε τα θηλυκά και τρώγαμε τα πεντανόστιμα αβγουλάκια τους. Επίσης, αισθανόμουν τόσο ωραία που πάντα έπινα λίγο θάλασσα. Τόσο πολύ μαγευόμουν.
Θυμάμαι ότι μέναμε σχεδόν όλη την ημέρα στην θάλασσα παίζοντας με τα ξαδέρφια μου, ιδιαίτερα με την Αλεξάνδρα που ταιριάζαμε πάρα πολύ. Επίσης ονειρευόμουν από μικρή να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι με κρουαζιερόπλοιο. Την θάλασσα την αγαπάω πάρα πολύ ακόμα κι όταν πάτησα αχινό ή κι όταν με δάγκωσε τσούχτρα ή έπαθα ηλίαση.
Η Ελλάδα είναι κατ’ εξοχήν χώρα θαλασσινή και η ακτογραμμή της είναι τεράστια. Οι Έλληνες ανέκαθεν ήταν φοβεροί θαλασσοπόροι και τολμώ να πω πως ο πολιτισμός μας ήρθε κατά πολύ από την θάλασσα. Από παλιά ήμαστε μια μεγάλη θαλασσινή δύναμη.
Μ’ αρέσει να χάνομαι μέσα στο γαλαζοπράσινο φόντο της, με ηρεμεί ο ήχος των κυμάτων καθώς θωπεύει την αμμουδιά. Ακόμα κι όταν έχει τρικυμία μ’ αρέσει να βλέπω τα άσπρα της κύματα να πέφτουν με δύναμη και να καθαρίζουν τα βότσαλα. Επίσης τρελαίνομαι όταν είμαι στη θάλασσα και ταυτοχρόνως να κοιτώ το πράσινο των δέντρων, όταν τυχαίνει να υπάρχει απέναντι βουνό. Τότε είμαι μαγεμένη ολοκληρωτικά.
Θάλασσα με μάγεψες και πειρατές με κλέψανε. Μεγάλα ταξίδια και άλλοι τόποι, φουρτούνες και μπουνάτσες μα πάντα μαγική. Ο Παλαμάς λέει γι’ αυτήν: ‘’Θάλασσα πικροθάλασσα και πικροκυματούσα όλοι σε λένε θάλασσα μα εγώ σε λέω Ανθούσα’’.

Νίκη