Συγγραφικό Καφενείο 31.3.20

Ολομόναχοι μαζί

Οι καρδιές μας ενώθηκαν στον κοσμικό ρυθμό και στην δίνη του σύμπαντος, χιλιάδες ανάσες πριν τη στιγμή της συνάντησης μας.16η μέρα εγκλεισμού και η καρδιά μου αντηχεί στη δική σου και η δική σου στη δική μου. Η ελπίδα αναβλύζει από τα μάτια σου και αντανακλά όλα τα χρώματα της ζωής που επιμένει και ανασαίνει κάτω από τον λαμπερό ήλιο της άνοιξης. Καλώς ήρθες Φοίβο μου στον κόσμο μου σαν να συστηνόμαστε κάθε μέρα από την αρχή. Οι μέρες περνούν σαν σε ολάνθιστο κήπο καιρούς ξεχασμένο και η αγάπη πλημυρίζει κάθε στιγμή της μέρας. Μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή περισυλλογής και στοχασμού, αναπόλησης και νοσταλγίας για όσα ζήσαμε, όσα χάθηκαν και για όσα θα έρθουν, ακούγεται το ηχηρό γάβγισμα και το ορθωμένο του ανάστημα να στέκει περήφανο πίσω από το παράθυρο παρακολουθώντας την κίνηση του δρόμου. Χάδια, παιχνίδια, αγκαλιές και φιλιά δεν έχουν τελειωμό καθώς η παρουσία του μικρού μου θαύματος αν και λιλιπούτεια , τόσο αφοπλιστική κάνει την καρδιά σου να λιώνει και να φτερουγίζει από χαρά. Τα δύο του μάτια μεγάλα και λαμπερά σαν άστρα σε θολό ουρανό σε ακινητοποιούν. Νιώθεις σαν να περιπλανιέσαι σε κόσμους πολύχρωμους, αντίδοτο σε όποια απαισιόδοξη σκέψη ή μουντή στιγμή παρασύρει την ψυχή σου.

Είμαι πάντα εδώ για σένα… αστέρι της νύχτας μου…

Γεωργία