Συγγραφικό καφενείο – 6.11.18 – Πολυκατοικία-χεντζ

Πολυκατοικία-χεντζ

Στις 7 Δεκεμβρίου στις 12 η ώρα το μεσημέρι ακριβώς, ο ήλιος στεκόταν ανάμεσα στα κτίρια της οδού Γεωργούση μπροστά από το παρκάκι που τόσο πολύ του άρεσε να κάθεται. Κάτι σαν το ηλιοστάσιο στο Στοουνχεντζ του άρεσε να σκέφτεται, μόνο σε πιο μπανάλ εκδοχή χωρίς την μεγαλοπρέπεια ή την έντονη αίσθηση ότι συνδέεσαι με το σύμπαν σε κοσμικό επίπεδο. Αντί αυτού, το φως που έλαμπε πάνω του έμοιαζε να επικεντρώνεται σε ένα μόνο σημείο του κόσμου αυτού. Το μικρό αυτό παρκάκι. Μέσα σε περίπου 30 λεπτά, αυτή η μοναδική στιγμή μέσα στην μέρα θα χανόταν, καθώς οι πολυκατοικίες εκατέρωθεν του δρόμου θα κρύβανε τον χαμηλό χειμωνιάτικο ήλιο.

Παρότι χειμώνας ήταν μία ζεστή μέρα. Έβγαλε το παλτό του και το ακούμπησε δίπλα του στο παγκάκι. Περιφερειακά από το παρκάκι κινούνταν άνθρωποι βιαστικοί. Μέσα στην μέρα ήταν συνήθως άδειο – λίγο ότι ήταν κακοσυντηρημμένο, λίγο ότι βρισκόταν μέσα σε μια περιοχή όπου υπήρχαν κυρίως γραφεία – δεν μάζευε ποτέ κόσμο τις πρωινές ώρες. Καλύτερα έτσι σκεφτόταν, παραμένει μια όαση που γνωρίζουν λίγοι.

Κώστας

(φώτογραφία: Κώστας Μ)

(Στο πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των ομάδων των humanlinks, τα κείμενα του συγγραφικού καφενείου εμπνέονται από τις φωτογραφίες του εργαστηρίου φωτογραφίας.)