Τί έγινε αυτή την εβδομάδα;

Χρήστος

Πέρασα θαυμάσια στο πάρτυ γενέθλεια του Παναγιώτη. Μακάρι να πλήθυναν αυτές οι στιγμές.

Και λίγο πριν, από τη στιγμή που γράφω, κατάλαβα κάτι που έψαχνα χρόνια να βρω. Ότι όλα τα κάνουμε για να είμαστε καλά. Για να είμαστε χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Χωρίς άλλα λόγια.

Θανάσης

Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, σήμερα Παρασκευή στην αποβάθρα του μετρό, καθώς περίμενα τον συρμό, δίπλα μου καθόταν ένα ζευγάρι μεσηλίκων. Η γυναίκα είχε πάρει “μονότερμα” τον άντρα, του μιλούσε με ένταση, του φώναζε χωρίς να δίνει σημαςία το ότι υπήρχε κόσμος γύρω και του έλεγε….” ότι είναι αδιάκριτος κι ότι θέλει να τα μαθαίνει όλα….” Του φώναζε! Ο άντρας είχε φοβηθεί δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.

Γιάννης

Την περασμένη Κυριακή είχα κάνει ένα πάρτυ για τα γενέθλιά μου. Κάλεσα όλους τους φίλους μου και περάσαμε όλοι πολύ καλά. Είχε πολύ φαγητό και συζητάγαμε για πολλά θέματα. Στο τέλος το πάρτυ έκλεισε με πολλή μουσική και έπαιξα και διάφορα τραγούδια στην κιθάρα. Όλοι έμειναν πολύ ευχαριστημένοι. Ήταν ένα πάρτυ που έκανα όχι μόνο για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου αλλά και για να δείξω την ευγνωμοσύνη μου και την αγάπη μου σε όλους.

Παναγιώτης

Βρισκόμουν στην Μακρυγιάννη, απέναντι από το μουσείο της Ακρόπολης, και χάζευα. Ξαφνικά βλέπω ένα αναπηρικό καροτσάκι να έρχεται προς το μέρος μου. Ήταν ένας νέος άντρας, γύρω στα 25, χωρίς καθόλου πόδια, που γύριζε τις ρόδες του καροτσιού, μόνος του. Το πρόσωπό του και ιδιαίτερα το βλέμμα του ήταν γεμάτο από αξιοπρέπεια, θάρρος και ελπίδα. Μπράβο του! Στην θεση του δεν ξέρω πως θα αισθανόμουν εγώ….

Νίκη

Μου έκανε εντύπωση, το πως άτομα, μέσω του internet σε site κοινωνικής δυκτύωσης, αναρτούν φωτογραφίες ή σχόλια για το πως περνάνε στα νησιά και στα club’s ενώ πριν λίγο καιρό οι ίδιοι ήταν έτοιμοι να “λοιμοκτονήσουν”. Με απογοήτευσε, το πως πέρασαν “φάση”, ακόμα και σε κάτι τόσο επίκαιρο και δύσκολο για την κοινωνία μας.

Κωνσταντίνος

Πέρασα εξαιρετικά στο πάρτυ του Παναγιώτη! Ήμασταν όλοι απ την ομάδα εκεί, δηλαδή όσοι απομείναμε, διότι αρκετοί έφυγαν στα εξοχικά τους. Ήμασταν συνδεδεμένοι μεταξύ μας, βαθειά ψυχικά, ευχαριστημένοι και πολύ χαρούμενοι. Έφαγα πολλά πολλά κομμάτια vegan σπανακόπιτα, φτιαγμένη απ την κυρία Χρυσούλα, την μητέρα του Παναγιώτη. Δεν περιγράφεται η νοστημιά της. Μου έκανε ένα μεγάλο πακέτο με τα υπόλοιπα κομμάτια για το σπίτι.

Λυπήθηκα πολύ και θύμωσα με τον βίαιο θάνατο του Σεσίλ, του λιονταριού που δολοφονήθηκε από κάποιον για να κάνει το κέφι του.

Γιώργος