Τι έγινε αυτή την εβδομάδα Α’

Επίσκεψη σε ψυχιατρική κλινική

Στα πλαίσια της υποστήριξης και της αλληλεγγύης των παιδιών της ομάδας μας, επισκεφτήκαμε πριν λίγες ημέρες τον Ανδρέα, στην κλινική που νοσηλευόταν.

Ήμασταν πέντε άτομα’ ο Χρήστος, ο Κωνσταντίνος, ο Θανάσης, ο Παναγιώτης κι εγώ.

Η κλινική ήταν πολύ μακριά και χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε τρία διαφορετικά μέσα. Όταν φτάσαμε, απέναντι από την στάση ήταν ένα δασάκι. Όλοι μας σχεδόν πηγαίναμε για πρώτη φορά σ αυτήν την κλινική.

Ο Ανδρέας νοσηλευόταν στην καινούργια πτέρυγα της κλινική. Χρειάστηκε να περιμένουμε μισή ώρα στην υποδοχή προτού μας ανοίξουν. Η κλινική ήταν καθαρή και ο Ανδρέας είχε δικό του δωμάτιο και δική του τηλεόραση.

Χάρηκε πολύ που μας είχε. Βγήκαμε έξω στη βεράντα για να μπορούμε να καπνίσουμε. Εκεί υπήρχαν πεύκα και ακουγόντουσαν πολλά τζιτζίκια. Ήταν πολύ ωραία και γαλήνια.

Ο Ανδρέας ήταν συζητήσιμος και πιο συγκεντρωμένος από όσο ήταν πριν μπει. Μας είπε ότι είχε έναν φίλο και ότι η κλινική είχε καλές ψυχολόγους. Το μόνο που με στεναχώρησε ήταν ότι είχε συνέχεια κατεβασμένο το κεφάλι του. Μας ανέφερε όμως ότι παίρνει πολλά ηρεμιστικά.

Εμείς του μιλούσαμε συνέχεια κι αυτός απαντούσε. Βγάλαμε και φωτογραφίες. Καθίσαμε δύο ώρες.

Τα συναισθήματα τα δικά μου ήταν περίπλοκα. Από την μια χάρηκα που είδα τον Ανδρέα και από την άλλη ένοιωθα στεναχώρια και σαν κάτι να μου πλακώνει την ψυχή μου.

Ξέρω όμως που οφείλονται όλα αυτά που ένοιωθα. Έχω μπει έντεκα φορές σε νοσοκομεία και στις περισσότερες φορές πέρασα πολύ άσχημα. Άλλοτε ο γιατρός μου δεν ήταν καλός, άλλοτε το νοσοκομείο ήταν βρώμικο, και αλλού οι νοσοκόμες δεν με καταλάβαιναν.

Το σίγουρο όμως είναι ότι κάθε μέρα, όσο βρισκόμουν μέσα, περίμενα την ώρα του επισκεπτηρίου για να νοιώσω, έστω λίγο, καλύτερα.

Έτσι, κατάλαβα πως ένοιωσε και ο Ανδρέας που τον επισκεφτήκαμε.

Νίκη