ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ-ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ

Σ’ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΦΕ ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ

Ήταν εκείνο το καφέ πριν χρόνια, το μέρος που σ’ είχα πρωτοδεί
κι αυτή τη γνωριμία μου μαζί σου θα τη θυμάμαι μια ζωή

Εκείνο το χαμόγελο σου ήταν για μένανε τα πάντα
κι ας περάσαν από τότε 10 χρόνια και πλησιάζω τα 40

Σ’εκείνο το καφέ στη Δάφνη θυμάμαι ερχόμουνα συχνά
μου έφτανε μόνο να σε βλέπω γιατί έτσι έπαιρνα χαρά

Όταν με κοίταζες πετούσα ήμουν πουλί στον ουρανό
και μέχρι τώρα το πιστεύω πως ήσουν δώρο απ’ το Θεό

Θυμάμαι εκείνες τις Δευτέρες που ήταν λουσμένες μες στο φως
από τη λάμψη των ματιών σου ένιωθα τόσο ζωντανός

Τα απογεύματα εκείνα πως τα περίμενα καρδιά μου
ήθελα τόσο να σε δω πριν μπεις το βράδυ στα όνειρα μου

Τι κι αν περάσανε τα χρόνια και μ’ έχεις πλέον λησμονήσει
εκείνες τις στιγμές μαζί σου κανένας πια δεν θα τις σβήσει

Σ’ εκείνο το καφέ στη Δάφνη εκεί που σ’ είχα πρωτοδει
εύχομαι εκεί να ξαναβρεθούμε και να μου δώσεις μια ευκαιρία στη ζωή

Παναγιώτης