ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ “ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΑΣΧΑ”
ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΑΣΧΑ
Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας είναι 80 ετών. Χήρα με 2 παιδιά, που έφυγαν από την Ελλάδα κατά την διάρκεια της κρίσης αφού πρώτα τελείωσαν τις σπουδές τους. Πήγαν και οι 2 στην Αγγλία όπου έπιασαν δουλειά και έκαναν οικογένεια.
Ο άντρας της ήταν μηχανικός στα καράβια, πέθανε πριν 20 χρόνια, χάρη στην σύνταξη του τα βγάζει πέρα .
Τα εγγόνια και τα παιδιά της τα βλέπει 2 με 3 μέρες τον χρόνο. Η αλήθεια είναι πως τα εγγόνια και τις νύφες της δεν τις συμπαθεί ιδιαίτερα. Η μία είναι Πολωνέζα και η άλλη Αγγλίδα. Τα εγγόνια της δεν μιλάνε ελληνικά, Αγγλάκια τα φωνάζει .
Οι γιοί της καμιά φορά της στέλνουν χρήματα , τα οποία τα δωρίζει στην εκκλησία αφού η σύνταξη που παίρνει της αρκεί .
Από τότε που πέθαναν οι 2 καλύτερες της φίλες άρχισε να πηγαίνει τακτικά στην εκκλησία και να δίνει υπέρ των φτωχών. Βέβαια πάντα όταν έδινε είχε ένα υπεροπτικό ύφος , ίσως πίστευε ότι δίνοντας θα πάει στον παράδεισο.
Φέτος το Πάσχα ο μικρός της γιός με την οικογένειά του ήρθαν στην Ελλάδα και όπως είπε και η ίδια σε μια φίλη (δεν μου έφεραν δώρο αλλά ένα βαρίδι ). Της ανέθεσαν να προσέχει το σκυλάκι της οικογένειας όσο αυτοί θα έμεναν σε κάποιο νησί .
Ο σκύλος της φαινόταν πολύ άσχημος , είχε καφέ χρώμα και έμοιαζε με λουκάνικο.
Η γιαγιά της ιστορίας μας ανήκει σε μία γενιά που ο όρος (ζώο συντροφιάς) δεν υπήρχε. Τα ζώα τα είχαν μόνο για δουλειές. Για αυτή το μικροσκοπικό αυτό σκυλί ήταν άχρηστο, γιατί ούτε μπορούσε να κυνηγήσει ούτε να φυλάξει.
Ο Φάτι όπως τον είχαν ονομάσει κάθε φορά που την έβλεπε της έκανε χαρές και κουνούσε την ουρά του. Μερικές φορές όταν άκουγε ένα δυνατό ήχο ή όταν ήθελε να πάει βόλτα γάβγιζε δυνατά και η γιαγιά τον χτυπούσε με μια εφημερίδα για να σταματήσει. Καθόλου δεν της άρεσε να τον πηγαίνει βόλτα και δεν μάζευε τις ακαθαρσίες του, κάτι για το οποίο της είχαν κάνει παρατήρηση κάτι γείτονες που δεν είχαν καλές σχέσεις. Όσο και άσχημα να φερόταν στο σκυλάκι αυτό μετά από λίγο τις έκανε πάλι χαρές . Όταν αυτή ξύπναγε το έβρισκε να κοιμάται δίπλα στο κρεβάτι της και να έχει φέρει και το παιχνίδι του μαζί.
Πέρασαν οι μέρες και ήρθε το Μεγάλο Σάββατο, ήταν πολύ στεναχωρημένη που είχε μείνει μόνη. Δεν είχε καν όρεξη να πάει στην εκκλησία, έβαλε στην τηλεόραση να δει την λειτουργία της Αναστάσεως.
Στις 12 άρχισαν να πέφτουν πολλά βεγγαλικά. Ο Φάτι τρομαγμένος άρχισε να τρέχει πέρα δώθε και να γαβγίζει δυνατά και αυτή θυμωμένη και στεναχωρημένη άρχισε να τον κυνηγάει μέσα στο σπίτι με την εφημερίδα θέλοντας κάπου να ξεσπάσει.
Ξαφνικά ένιωσε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια της και μετά από λίγο λιποθύμησε.
Ξύπνησε σε ένα νοσοκομείο περιτριγυρισμένη από τα παιδιά και τα εγγόνια της.
Όταν ρώτησε τι είχε συμβεί της είπαν ότι οι γείτονες με τους οποίους είχαν κακές σχέσεις αφού άκουσαν τον σκύλο να γαβγίζει με μανία κάλεσαν την αστυνομία να της κάνει παρατήρηση.
Οι αστυνομικοί που έσπασαν την πόρτα αντίκρισαν την γιαγιά χωρίς τις αισθήσεις της στο πάτωμα και τον Φάτι δίπλα της να γαβγίζει και να κλαίει.
Μετά από λίγες μέρες που έφυγαν οι συγγενείς της η γιαγιά έκλαψε όχι τόσο για αυτούς αλλά για τον Φάτι .
Ύστερα από την περιπέτεια με την υγεία της η σχέση τους άλλαξε , τον χάιδευε συνέχεια και του έδινε λιχουδιές.
Ο μικρός αυτός σκύλος την άλλαξε, της έδειξε ότι και το πιο ασήμαντο πλάσμα είναι χρήσιμο και του αξίζει σεβασμός .
Μετά από λίγο καιρό υιοθέτησε και αυτή ένα σκυλάκι.
Νεκτάριος