ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΓΙΑ

Ω! Μάγια, Μάγια συ που ήσουν σαν άνθρωπος, μαζί πηγαίναμε και κάναμε όλα τα καθήκοντά σου. Συ που ήσουν το <<αρρωστότερο>> αλλά και συνάμα το <<καλυτερότερο>> σκυλάκι. Σε αγόρασα μικρούλα-ήσουν δεν ήσουν τριών μηνών-από ένα pet shop, ήσουνα ένα πολύ όμορφο σκυλάκι και σ’ αγάπησα πολύ, όμως μετά από λίγο καιρό αρρώστησες με μια αρρώστεια που δεν σου επέτρεπε το τρέξιμο. Στενοχωριόμουν βέβαια που σ’ έβλεπα έτσι όμως δεν μπορούσα να σκέφτομαι την λύση της <<ευθανασίας>> η οποία θα με χώριζε από κοντά σου.Έτσι ,λοιπόν, περάσαμε 7 χρόνια μαζί με χαρές και λύπες, γι’ αυτό σ’ ευχαριστώ και πάντα θα σε θυμάμαι.  

Μιχάλης