Συγγραφικό Καφενείο

Ονειρεύομαι

Όσο περνάει ο καιρός και ο χρόνος κυλάει αργά, αισθάνομαι να γίνομαι ένα με τον κόσμο, ένα μικρό αλλά ζωντανό κομμάτι. Βρίσκομαι ξαφνικά έξω από τα μονοπάτια των λογισμών μου, ξυπνάω από τη λήθη και ονειρεύομαι…

Ισορροπώ πάνω στο σχοινί…

Ονειρεύομαι ηλιόλουστες μέρες και βόλτα ως την άκρη της παραλίας χέρι χέρι…

Σεργιάνι στους δρόμους της πόλης ένα ζεστό αιματοβαμμένο δειλινό κυνηγώντας τις ακτίνες του ήλιου ανάμεσα από τα κτίρια , απρόσμενες συναντήσεις και γέλια και αγγίγματα στους ώμους. Περιπάτους σε λιβάδια με κατακόκκινες παπαρούνες, ανεμώνες και κάθε λογής αγριολούλουδα…

Ξενύχτια σε θερινά μπαλκόνια με μαγευτική θέα…

Πτήσεις σε ανοιχτούς ορίζοντες και παραδεισένια τοπία…

Περιμένοντας να βγω..να πετάξω στον κόσμο, ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτα… 

Γιωργία